W dniu gdy wspominamy swoich zmarłych warto się zatrzymać. Warto również przypomnieć sobie jak wyglądało to święto dwadzieścia trzydzieści lat temu a co starsi przypomną sobie jak to było jeszcze dawniej i jak opowiadali i podchodzili do tego święta nasi nieżyjący już przodkowie...
Kie bez cmyntorz ide w cas listopadowy rozne w tyn cos myśli przychodzom do głowy. Ludzki sie łobrazy przed łocami snujom, i starzy górole, wdy sie przybacujom.
Zbacujom sie ludzie inksi jak dzisiyjsi. Weselsi ,łotwarci i duzo skromniyjsi.
Zbacujom sie casy górolski prostoty.
I myśli ty w serce wlywajom tynsknoty.
Tynsknoty za casym kie skromne mogiły nojwiynksom swiyntościom dlo rodziny były. Nie było przepychu, marmurow i złota ,ale była wiara, pamiynć i prostota.
Był krzyzyk drewniany, dwie deski, rzec skromno. Ale za to wiara mocno i niezłomno! Modlitwa za bliskik w ufności do Boga, a nie jako dzisiok, z przymruzyniym łoka.
Niby kozdy stoi nad bogatym grobym. Ale cy to wsytko dziś mo stycnoś z Bogiym? Cy tyn wielki przepych nie umniyjsył wiary ? Cyz nie był ufniyjsy Bogu świat prastary?
Cys skromny krzyzycek ku ziymi schylony nie był Bogu milsy niz marmur złocony? Cyz ci starzy ludzie ktoryk pamiyntomy nimieli sie lepi jak my sie dziś momy?
Sprobujmy casami w pyndzie codziynności zatrzymaj sie troske, dać se spokojności. Pozwolić som sobie po układaj myśli . Wiedziej ka nom droga i z kond my tu przyśli
